The mysoginy in this novel was a bit much to take at certain points, but the larger mystery was pretty captivating for the most part. Whatever positive feelings I'd had for Fabian disappeared as soon as he displayed his inexplicable incompetence in the field. The epilogue screams that there will be a sequel. For my part, I have very little interest in reading it. By the end of the book, I was impressed but the meticulous news if the bad guy even though much of the plan was gruesome and psychologically disturbing.

I didn't realise what a struggle this was until I started my next book! It was such a relief. I'm not sure whether it was because of the translation, or the way it was written, but I found The Ninth Grave very hard to read. In addition, the graphic descriptions of violence of every type made me have to skim read whole sections - and it still seemed too long! It was far too long. Why did I give it two stars? Because deep in there, there was an interesting plot.

I must admit I didn’t enjoy Ninth Grave as much as Stefan Ahnem’s first book in the Fabian Risk series, The Man without a face. I found this a little too long and a bit convoluted. Overall a good read but far too plot driven for me and kind of like a thriller for the sake of it while trying to do justice to the shocking topic of organ harvesting. I’m a bit tired of Nordic crime thrillers that don’t delve into character and atmosphere. This one was a bit linear for me. I’ll try the next one but won’t be rushing to read it.

Ahora que lo terminé me entero que en realidad es el segundo de la serie. Cosas que pasan.
Historia complicada, con muchos frentes y por supuesto, hilos que quedan sueltos. Muchos personajes, anécdotas de estos que no vienen al caso ni influyen en la historia, y datos que faltan en el desarrollo de la historia que sí sumarían algo.

Spoiler

Por ejemplo: averiguan el nombre de Aisha... ¿por la empresa de limpieza? ¿Y no piden los antecedentes? ¿Ni siquiera a Inmigraciones?

Es una novela, tiene elementos de fantasía, sí, pero con algunos, el escritor se pasó.

Spoiler

El ataque a Dunja en Suecia, por ejemplo. ¿Nadie la llamó cuando no apareció más? A ver, viene una policía de otro país a buscar datos para una investigación, desaparece del mapa, ¿y a nadie le llama la atención? ¿Nadie llama, nadie consulta qué pasó? Y la propia Dunja... es una policía entrenada, por Tutatis!! Está a cargo de una investigación! Cae sola en la guarida del asesino, la atrapan, se escapa de entre un montón de cuerpos destrozados en bolsas de basura... ¿y se va a su casa a darse un baño? ¿Y a "olvidar"? WTFFFFFF???? O_O Nahhhhhhhhh... y no mencionemos el final de su arco argumental. Casi la viola el superior, pero el final es sobre ella mandándole las cosas de su -ahora ex- a su -ahora ex- suegra. Y de lo demás, nada de nada.

Todo el tema de la vida familiar de Risk... no entiendo qué onda ni a qué viene. Un poco de contexto, pero hay cosas que no se sostienen!! Todo el asunto del hijo, por ejemplo. No entiendo qué onda. Y esos ires y venires con la mujer...

Spoiler

Bueno, otra: la asesina respondiéndole el teléfono diciendo "¿Niva otra vez?" WTFFF?? Y no hablemos de la escena alucinada con Niva... nada, corramos un tupido velo aquí.

En fin, entre los personajes con súperpoderes (que hay más que escenas esforzadas, verdaderas hazañas) y la trama que de a ratos se deshila, terminar el libro es toda una aventura.
Bajo su propio riesgo.

Was ik nog niet zo heel enthousiast over Stefan Ahnhem's eerste boek ("Zonder gezicht") met rechercheur Fabian Risk in de hoofdrol, dan ben ik dat eens te meer over dit tweede deel, "Negen". Toegegeven, ik heb het zo wel een beetje gehad met al die Scandinavische thrillerreeksen met telkens een mannelijke rechercheur in de hoofdrol die moeite heeft met regels en autoriteit en die een rist persoonlijke problemen meesleept. Ik denk dat het dit feit is, samen met een niet zo heel sterk plot, dat mijn enthousiasme over "Zonder aangezicht" getemperd heeft, destijds.

"Negen", daarentegen is een ijzersterke thriller waarin twee verschillende verhaallijnen naast elkaar lopen. Twee verhaallijnen, de ene met Fabian Risk in Zweden, de andere met Dunja Hougaard (een dame!) in Denemarken. Elk voeren ze een bijzonder pittig en spannend onderzoek naar de daders van een reeks moorden waarbij organen verdwijnen of een reeks verkrachtingen. Of zijn ze op zoek naar één enkele dader? Er blijken immers enkele verbanden tussen beide onderzoeken te zitten.

Spannend en vlot geschreven - hoewel de vertaling niet altijd even netjes is ("hij sloeg de plank mis", terwijl men wel degelijk de bal misslaat bijvoorbeeld) - en zonder twijfel een ijzersterk plot. De epiloog beneemt je tenslotte alle adem.

Jag trodde jag köpt "offer utan ansikte" och eftersom jag hade den här på audio förstod jag först ingenting. När jag upptäckte mitt misstag blev jag irriterad och det blev inte bättre varteftersom händelseförloppet utvecklade sig. Jag gillar förvisso huvudutredaren Fabians gravida kollega Malin, men annars är det inte mycket förspänt med karaktärerna heller. Morden i Sverige och Danmark är långsökta och förklaringen ännu mer osannolik.

Det här var bara en enda lång pina från början till slut. Fabian har jag egentligen inte lust att göra någon närmare bekäntskap med, så jag undrar om jag bara ska skippa "Offer utan ansikte". Jag bränner inte av iver att läsa nåt av Ahnem längre, så mycket är säkert. Men utbudet av ljudböcker är tragiskt så sannolikt kommer jag väl tillbaka för att ge honom en chans till ändå.

What a marathon of a serial killers race, suspend your belief and this was a fun ride.