Was ik nog niet zo heel enthousiast over Stefan Ahnhem's eerste boek ("Zonder gezicht") met rechercheur Fabian Risk in de hoofdrol, dan ben ik dat eens te meer over dit tweede deel, "Negen". Toegegeven, ik heb het zo wel een beetje gehad met al die Scandinavische thrillerreeksen met telkens een mannelijke rechercheur in de hoofdrol die moeite heeft met regels en autoriteit en die een rist persoonlijke problemen meesleept. Ik denk dat het dit feit is, samen met een niet zo heel sterk plot, dat mijn enthousiasme over "Zonder aangezicht" getemperd heeft, destijds.

"Negen", daarentegen is een ijzersterke thriller waarin twee verschillende verhaallijnen naast elkaar lopen. Twee verhaallijnen, de ene met Fabian Risk in Zweden, de andere met Dunja Hougaard (een dame!) in Denemarken. Elk voeren ze een bijzonder pittig en spannend onderzoek naar de daders van een reeks moorden waarbij organen verdwijnen of een reeks verkrachtingen. Of zijn ze op zoek naar één enkele dader? Er blijken immers enkele verbanden tussen beide onderzoeken te zitten.

Spannend en vlot geschreven - hoewel de vertaling niet altijd even netjes is ("hij sloeg de plank mis", terwijl men wel degelijk de bal misslaat bijvoorbeeld) - en zonder twijfel een ijzersterk plot. De epiloog beneemt je tenslotte alle adem.