I'm only happy when it rains.
Lumikki asculta melodia cântată de Shirley Manson, care spunea că o atrăgeau doar cântecele triste, că afla alinare numai în întunericul nopţii şi că-i plăceau doar veştile proaste. Soarele strălucea pe cerul complet lipsit de nori. Cele 28 de grade de afară o făceau pe Lumikki să transpire. Braţele şi picioarele îi erau lipicioase. Dacă şi-ar fi lins palma, ar fi simţit gustul de sare. Fiecare baretă a sandalei părea să fie în plus. Tălpile şi degetele îşi doreau libertate.
Lumikki se aşeză pe zidul de piatră şi-şi scoase sandalele, îşi lăsă picioarele peste margine şi-şi răsfiră degetele. Grupul de turişti japonezi se uită lung la ea. Vreo două tinere începură să râdă. Nu mai văzuseră degete de la picioare până acum? Bună ziua, sunt din ţara personajelor Muumi. Doar şi ele umblau desculţe.
Nu ploua. Nu mai plouase de cinci zile.
Sunt fericită doar când plouă. Lumikki n-ar fi putut să cânte cu Shirley, pentru că atunci ar fi minţit. Soarele strălucea, iar ea era fericită. Nu simţea nevoia ca lucrurile să fie complicate. Shirley putea să-şi păstreze doar pentru ea sentimentele întunecate. Lumikki opri muzica şi se lăsă asaltată de zgomotul turiştilor.
Italiană, spaniolă, engleză, americană, germană, franceză, japoneză, rusă… Era dificil să distingă cuvinte în amestecul de limbi, cu atât mai mult propoziţii întregi. Era însă o uşurare, pentru că nu trebuia să se concentreze la trăncănelile plictisitoare de zi cu zi. Lumikki ştia acum foarte bine ce spuneau cei mai mulţi dintre oameni, fix în acest loc.
Ce privelişte!
Şi chiar aşa era. Nu avea sens să nege. O minunată vedere asupra oraşului Praga. Acoperişurile de ţiglă roşie, frunzişul copacilor, turlele bisericilor, podurile, malurile râului Vltava care licărea în lumina soarelui. Oraşul îi tăia respiraţia lui Lumikki. În cinci zile, încă nu se obişnuise cu priveliştea. Se învârtea în fiecare zi prin vreun loc aflat la înălţime, numai pentru a privi oraşul, lăsându-se invadată de o fericire inexplicabilă.
Poate era datorită senzaţiei de libertate, detaşare şi independenţă. Era pe cont propriu. Nu trebuia să dea socoteală nimănui. Nimeni nu o suna şi nimeni nu voia să-i ştie programul. Nu avea responsabilităţi. Se va gândi mai târziu la ultimul an de liceu şi la o slujbă de sfârşit de vară, după ce se va întoarce în Finlanda. Acum erau doar ea şi căldura arzătoare şi oraşul, care suspina adânc de atâta istorie.

This one i like more than the first one.
The plot got thicker!

4/5 estrellas y 8/10 puntos.
Hacía muchísimo tiempo que tenía este libro en la estantería esperando a ser leído, pero nunca me acordaba de él cuando pensaba cuál empezar. Hasta ayer, que me di cuenta que seguía ahí y que necesitaba leerlo urgentemente. Leí la primera parte en junio del año pasado y me daba miedo que tuviese que releerlo porque no me acordaba prácticamente de nada, pero no ha sido necesario en absoluto. Blanco como la nieve puede leerse perfectamente sin saber de qué va el primer libro (siempre y cuando no te importe spoilearte el final de Rojo como la sangre...), de hecho es en esta segunda entrega cuando empezamos a conocer de verdad a Lumikki. Quien, por cierto, sigue siendo tan increíble como siempre.
La pluma de Simukka continúa siendo tan adictiva si no más como en el primer libro. Blanco como la nieve es bastante corto (aunque no se diría por el número de páginas, la fuente es bastante grande y hay mucho espacio libre en cada página). Algo que no noté en Rojo como la sangre y que también me ha encantado ha sido que la autora incluya algunas frases en distintos idiomas (y canciones), aunque esto ya depende del gusto del propio lector.
Lo único que no me ha cuadrado ha sido el final (a ver cómo explico esto). Sí, estaba todo perfectamente hilado y no ha sido decepcionante, y tampoco es demasiado precipitado. Pero he echado en falta algo, aunque no sabría decir exactamente qué. Al igual que el final de Rojo como la sangre este es relativamente cerrado y podría ser un libro autoconclusivo, aunque deja un interrogante final que hace que el lector necesite saber más.
Y por último, como observación personal y que me ha encantado, es que la acción se desarrolla en mi amada Praga. Llevadme allí. Ya.

Kirjan juoni kietoi minut ensimmäiseltä sivulta lähtien pauloihinsa. Pidin tästä enemmän kuin ykkösestä, mutta en kuitenkaan täysin sulata Lumikin agenttitaitoja, siitä hiukan miinusta.

Jag älskar Simukkas böcker så mycket! De är verkligen bra och jag älskar spänningen under läsningen.

Läs hela min recension på Book Obsession.

3.5 stars
Again I liked the story, especially the intrigue and the mystery involving Lenka. Unfortunately we only get little hints as to Lumikki’s past. However, Lumikki again spends most of her time running away from men that want to kill her, even hurts her thigh again (and how in the world did her pursuer know where to find her???), and again a 17 year old girl with no training whatsoever outsmarts them all. I know it’s fiction and I do like action but even in fiction you can have too much of a good thing. She complains about her (interactions/relationship with her) parents being strange but I think she’s the strange one here. Maybe she’s an alien?

Me ha gustado mucho el libro pero he de decir que quique te mete rápido en la historia y que lumikki es increíble, hay en momentos que tanto leer como persiguen a la chica se hace un poco pesado, se me ha hecho como que estaban hay un poco de relleno esos momentos y es lo único que se me ha hecho pesado

I recently read and reviewed the first of these books, As Red As Blood (click HERE to read that one!) and read the second one last week but didn’t get my review done until now! I totally jinxed myself saying I was ahead with my posts last week 😂

Anyway, I digress as usual…

As White As Snow starts with Lumikki enjoying the sights and sounds of Prague. Away from the events of the previous months, she is enjoying her freedom and exploring the city. But as we’re starting to learn, life is never that simple when you’re essentially a magnet for trouble! 😏

Accosted by Lenka, claiming that she is her half sister, poor Lumikki is once again drawn into a spiders web with danger at every turn. What follows is both fast paced and interesting, because Lumikki has to reconcile the fact that she could have a sibling with the fact that said sibling has unwittingly placed her in harms way.

Listen, I’m not going to go into the plot. The blurb tells you all you need to know! I really enjoying these books. They are a break from the norm for me, marginally more light hearted but still containing serious crimes and abhorrent behaviours. Also, these books are still totally reminiscent of what I would imagine a teenage Lisbeth Salander to be like, with a bit of levity thrown in.

Two books in, and I think Salla Simukka has created a heroine that is human, flawed, young,socially awkward but super interesting to read. Also, allusions made in book 1 to a love interest get discussed in book 2 and it made perfect sense! I’m not going to say any more, just that you should read these books! I’m certain that I’ll emphasise that point after I’ve read book 3 too! 😂

Na de spannende avonturen in Finland, reist Lumikki Anderson in de zomervakantie in haar eentje naar Praag voor een vakantie. Tijdens deze vakantie komt een jonge vrouw, Lenka, op haar af en vertelt haar dat zij haar halfzusje is. Het verhaal van Lenka is toch wel erg indrukwekkend, maar Lumikki vermoedt wel dat Lenka wat voor haar achterhoudt.
Wat blijkt? Lenka zit in een sekte die gevaarlijk is. De levens van beide meisjes lopen erg in gevaar, kan Lumikki hier een goede einde aan brengen?

Het tweede deel van de Snow White trilogie is weer een spannend verhaal wat je ook apart kan lezen. Er komt heel even een kleine verwijzing naar het eerste boek, maar dit boek kan je ook lezen zonder het eerste boek lezen. In plaats van het ijzige Finland zijn we nu in Praag, net in de warme zomer. Ik hoor van veel mensen dat Praag een mooie stad is, maar dat heb ik niet echt terug kunnen vinden in dit boek, aangezien Lumikki zoals gewoonlijk onopvallend wil zijn en weinig ziet van de schoonheid van Praag. Ook raakt ze weer in benarde situaties waardoor de focus vooral is gelegd op het gevaar.

In dit deel krijg je ook meer te weten over het verleden van Lumikki. Ze heeft namelijk een relatie gehad, en die wordt uitvoerig beschreven (de eerste keer wordt het wel ietsje te goed beschreven...). Ook kom je meer te weten over het verleden van haar vader en de achtergrond van Lumikki, maar zijzelf twijfelt of dit de waarheid is of niet. Lenka heeft in het begin goede bewijzen dat ze de halfzus van Lumikki is, maar het is nogal toevallig dat ze elkaar hebben gevonden en als lezer krijg je wel meer vraagtekens bij Lenka. Het mysterie zorgt er wel voor dat je aan het boek blijft denken zodat je het al snel weer oppakt.

De spanning moest eerst langzaam op gang komen, maar aan het eind kon ik dit boek niet wegleggen. Ik vond dit einde oneindig veel spannender dan in deel 1! Ook zat er in dit boek weer een klein sprookjesachtig tintje wat heel subtiel in het verhaal was verwerkt, wat ik erg goed vond. Salla Simukka heeft weer een mooi boek in elkaar gezet en ik kijk er naar uit om het laatste deel in deze trilogie te gaan lezen!

http://nerdygeekyfanboy.blogspot.nl/2014/11/recensie-wit-als-sneeuw.html