Nooooo. I loved Jane Healey's first book (The Animals at Lockwood Manor) so I picked this up because lately I feel I haven't prioritized reading books that I could potentially love. Unfortunately, I did not end up enjoying my time reading this.

I was not prepared for half the story to be about a 40+ year old man preying on a 17 year old girl. Yes, this is eventually condemned, but not strongly enough for my liking. Also, I had to read about it, so... gross. Before that began, I had been enjoying the writing and my curiosity as to where the story was going. Oh well.

The other half of the story ended up feeling too pointless, too needlessly tragic. Also, the reveal about the father/grandfather felt very... weird. It also added to the queer content feeling extremely regressive. The ending didn't bring me a sense of closure or hope, but then again I wasn't reading very closely at that point.

I just spent like half an hour explaining this book to my partner. Moral of the story: go to therapy.

I listened to the audiobook narrated by Alix Dunmore and they were an excellent narrator.

this one’s gonna leave a mark. I don’t normally read books biased in our reality so this felt really real. I picked this one up because I liked the cover and the name but now I’d see me self picking it up again to read my highlights. It was very thick stuff and covered so much harshness in life. I’m upset that it leaves so many questions but that’s how life is I guess. I’ll never forget the Ophelia girls.

Dit boek leest als een film. De manier hoe dingen beschreven worden ligt me erg, de omgeving wordt prachtig omschreven. Hoewel ik het zeker niet eens ben met de manier waarop een bepaald aspect in het boek wordt geromaniseerd, aan het einde is duidelijk te zien dat het personage is gegroeid, en omdat je je eigen verstand moet gebruiken, wordt het verhaal juist interessant. De internalised homophobia en andere binnen conflicten waar het andere personage mee om probeert te gaan…

‘A perfect snapshot of girlhood…’
Such am enthralling coming of age story, both of Ruth and Maeve. Beautifully plotted and capturing all those unsettling, yearning, transformative feelings of being stuck between child and adult, ironically in no-man’s land. So many secrets hidden, yet histories shared. A real page-turner too, as I’m currently bleary eyed from staying up late to finish this. Loved it.

This book was just not for me - the author does an amazing job; very eloquent, emotional and some tough topics such as childhood cancer.
I found it very slow moving - each chapter just revealing a little more. Also the questionable relationship between Mauve and Stuart. Again very well written -just not for me.

Het verhaal wordt afwisselend gevolgd vanuit het perspectief van Ruth, in de ik-vorm, en dat van haar 17-jarige dochter Maeve, in de derde persoon.
Ruth heeft in 1973, toen ze 16 was, haar laatste zomer in het landhuis van haar vader doorgebracht en had met haar vier vriendinnen, eveneens in de leeftijd van 16 tot 18 jaar, een pact gesloten om gedurende die maanden een kunstproject uit te voeren door de tragische verdrinkingsdood van Ophelia (uit Shakespeares 'Hamlet') zo mooi mogelijk in scène te zetten en elkaar op die manier te fotograferen. Maar die zomer eindigt met een tragische gebeurtenis, waardoor Ruth nog steeds geplaagd wordt door nachtmerries.
24 jaar later - Ruth is ondertussen getrouwd en moeder van de 17-jarige Maeve en de 6-jarige tweeling Michael en Iza - is Ruths vader, met wie ze de laatste jaren geen contact meer had, overleden en heeft haar ondanks de relatiebreuk het verwaarloosde en gebrekkige familiehuis nagelaten. Maeve is na een beenmergtransplantatie en chemobehandelingen eindelijk herstellende van leukemie, maar haar langdurige ziekte heeft veel spanningen tussen haar ouders veroorzaakt en zelf moet ze nu wennen aan het idee dat de aandacht van haar ouders niet meer uitsluitend naar haar uitgaat en dat ze misschien toch niet dood gaat; ze is prikkelbaar en onredelijk jegens haar vaak ruziënde ouders, maakt een verlate puberteit door en ontwikkelt een prille maar intense geheime liefde voor Stuart, de jeugdvriend van haar moeder die gedurende deze zomer in het tuinhuisje bij het landhuis mag verblijven.
Terwijl Maeve zich verlustigt in Stuarts aandacht en zich steeds meer afzet tegen haar ouders, Ruth probeert haar nachtmerries en herinneringen aan die zomer van 1973 in alcohol te ontvluchten en de relatie tussen Ruth en haar man Alex verslechtert, blijkt dat Stuart - die die zomer van 1973 ook aanwezig was - niet alleen van Ruths geheimen op de hoogte is, maar ook weet waarom de relatie Ruths vader met haar zo ingewikkeld en moeizaam was.
En dan escaleert de situatie...
3½ ster