Bas Savenije weet in zijn boek op een voor ieder begrijpbare manier over de logica in de werken van Lewis Carroll te praten. Het is ook voor iemand zonder voorkennis in de Logica te begrijpen, doordat Savenije alles duidelijk toelicht en uitlegt. Zo heeft dit boek mij niet alleen meer geleerd over de Logica van Lewis Carroll, maar ook over uberhaupt de Logica (zoals die in Carrolls tijd in Engeland werd gebezigd.)
Eerst vond ik het heel jammer dat ik niet over Elliot zou lezen in dit verhaal, maar ik moet zeggen dat ik desondanks ontzettend genoten heb van dit verhaal. Het mooiste vind ik dat Corlyn met dit boek kritiek uit op de samenleving. De manier waarop samenlevingen worden beschreven in De stad met schimmendraken maakt wat mij betreft duidelijk dat het eigenlijk ook over onze eigen samenleving gaat. Problemen die in de samenlevingen omhoog komen zijn zaken die ik ook in de eigen samenleving herken. Al met al leest dit verhaal dus niet zozeer als een fantasyverhaal over de hoofdpersonen ervan, maar als een kritiek op de samenleving. Ik vind dat Salomon Corlyn dit heel mooi heeft gedaan.,
Het is heel mooi hoe er verschillende vertelvormen zijn gebruikt. Mijn favoriet is toch wel het hoofdstuk met de vele voetnoten. Het is ook heel mooi hoe een hoofdstuk dat gaat over een mogelijk chaotische periode, chaotisch in elkaar zit met steeds een soort dagboekfragmenten van een andere dag, verschillende dagen door elkaar. Ik vond het ook onwijs leuk om allerlei verwijzingen naar Alice in Wonderland tegen te komen.
Wat een schitterend verhaal met zo veel emoties. Vriendschap, verbondenheid, samenzijn, vertrouwen. Dat is wat in dit verhaal centraal staat. Prachtig! Ik heb er ontzettend van genoten en ik kijk al enorm uit naar het vervolg.
Robin Rozendal heeft de levende steden ontzettend mooi neergezet en het zijn ook de gevoelens van die aluria die mij diep weten te raken.