Take a photo of a barcode or cover
A review by parmyc
A Room of One's Own by Virginia Woolf
2.0
بنده مشخصاً خانم وولف رو خیلی دوست دارم اما این اثر به عنوان یک مقاله/رمان کار ناموفقی بود.
شفافیت و نوآوری‌ای در بیان مسئله‌ی اصلی وجود نداشت. از ۶ بخش نوشته شده ۲-۳ بخش تماماً زائد بودن و بیشتر حکم ranting داشتن. خیلی طول کشید تا بتونه به یک جمع بندی درست برای ایدش برسه.
با بعضي بخش‌ها هم مخالف بودم. به نظرم نسبت به یک سری آثار و نویسنده‌های قبل خودش privileged و موضع‌گیرانه نظر داده بود.
به نظرم هنر و ادبیات چهارچوب یکسانی برای افراد ندارن و می‌تونن از خیلی چیزها نشات بگیرن. نمی‌شه گفت اثر هنرمندی بی‌ارزش/کم‌ارزشه چون از خشم و تعصب نشات گرفته. اتفاقاً من فکر می‌کنم خشم جزو اون فاکتورهاییه که ازش داستانهای خوبی در میاد. اساساً، شما میتونی نسبت به یک موضوع توجه مثبت (علاقه) یا توجه منفی (تنفر) داشته باشي تا راجع بهش چیزی خلق کني. چه اشکالی داره اگر این عواطف شخصي وارد یک اثر بشه؟ بذار بشه. جاش همون‌جاست.
شفافیت و نوآوری‌ای در بیان مسئله‌ی اصلی وجود نداشت. از ۶ بخش نوشته شده ۲-۳ بخش تماماً زائد بودن و بیشتر حکم ranting داشتن. خیلی طول کشید تا بتونه به یک جمع بندی درست برای ایدش برسه.
با بعضي بخش‌ها هم مخالف بودم. به نظرم نسبت به یک سری آثار و نویسنده‌های قبل خودش privileged و موضع‌گیرانه نظر داده بود.
به نظرم هنر و ادبیات چهارچوب یکسانی برای افراد ندارن و می‌تونن از خیلی چیزها نشات بگیرن. نمی‌شه گفت اثر هنرمندی بی‌ارزش/کم‌ارزشه چون از خشم و تعصب نشات گرفته. اتفاقاً من فکر می‌کنم خشم جزو اون فاکتورهاییه که ازش داستانهای خوبی در میاد. اساساً، شما میتونی نسبت به یک موضوع توجه مثبت (علاقه) یا توجه منفی (تنفر) داشته باشي تا راجع بهش چیزی خلق کني. چه اشکالی داره اگر این عواطف شخصي وارد یک اثر بشه؟ بذار بشه. جاش همون‌جاست.