قبل از خوندن ژرمینال، فکر میکردم با کتابی طرف باشم که قرار نیست زیاد جذاب باشه. ناتورالیسم، ادبیات قرن نوزده، مفاهیم سوسیالیستی و... از خصوصیاتی بودن که خیال میکردم به خاطرشون کتاب خسته‌کننده و شعاری بشه و صرفا به خاطر اهمیت تاریخی و تاثیرگذاریش بود که فکر میکردم باید حتما ژرمینال رو خوند.
اما کاملا اشتباه تصور کردم. کتابی که زولا نوشته یکی از جذاب‌ترین تجربه‌های ادبی اخیر من بوده. شاید از نظر محتوا و عقیدتی نشه با همه صفحات کتاب کنار اومد، اما از نظر روایی به جز تحسین چیزی برای گفتن در مورد ژرمینال ندارم. شخصیت‌پردازی‌ها، ساختار داستان و توصیفات زولا فوق‌العاده خوندنی بودن. تا انتها کتاب جذابیتش رو از دست نمیده و حتی شاید فصل به فصل بهتر هم بشه.
ژرمینال برای من اولین کتاب ناتورالیستی میشه که از خوندنش واقعا لذت بردم. و فکر می‌کنم مهمترین دلیلش هم هماهنگی بین موضوع/محتوا و فرم رمان بود. فکر می‌کنم هیچ سبکی به جز این میتونست به این زیبایی داستان این کارگران معدن رو به تصویر بکشه.