READ IN DUTCH

02 mrt 2011
Vanochtend sloeg ik De engelenmaker (Stefan Brijs) voor de laatste keer dicht. Vanwege een drukke schoolperiode heb ik niet de kans gehad om het eerder uit te lezen, maar ik heb me moeten inhouden. De Engelenmaker is dit jaar een van de boeken van de Euregioliteratuurprijs (bekend en berucht in de Euregio maas-rijn, schijnbaar) waar ik vorig jaar ook actief aan heb meegelezen. Dit jaar is dit het eerste boek dat ik ervan las, na al die positieve verhalen erover. Het was ook niet voor het eerst dat ik dit boek in een persoonlijke top10 ontdekte.

Het verhaal gaat over Victor Hoppe, voormalig embryoloog in Aken en nu huisarts in het gehucht Wolfheim (in België vlak over de grens bij de drielandenpunt). Bij zijn terugkeer naar dit dorp begint het verhaal. Want met hem komen ook drie mysterieuze kinderen mee, allemaal gekenmerkt door dezelfde hazenlip als Herr Doktor zelf. Langzaam wordt duidelijk dat er iets mis is met de kinderen, en nog verontrustender, dat Victor besloten heeft om God te overtreffen en hem het nakijken te geven.

Ik ben echt onder de indruk van dit boek. Het verhaal is ongelooflijk en onvoorspelbaar, maar heel erg goed verzonnen. De chronologie loopt nogal door elkaar, waardoor er steeds een paar puzzelstukjes op de juiste plaats terecht komen en vragen beantwoord worden. Ook wordt zo tot op zekere hoogte duidelijk hoe Hoppe gevormd is tot wat hij nu is. Het verhaal eindigt gruwelijk, zoveel wordt ook al duidelijk wanneer je het einde van het boek nadert. Er heerst duidelijk een sfeer die vertelt: 'dit gaat niet goed komen'. Wat er precies gebeurt ga ik niet verklappen, maar ik kan wel zeggen dat je niet achter blijft met een happy end. Ik werd meteen gegrepen door het verhaal en door de manier waarop het verteld wordt. Het leek eerst een erg afstandelijke vertelstijl, maar toch werd er veel aandacht aan de emoties van de personen (uitgezonderd dan Victor, die niet veel emoties bleek te bezitten) besteed waardoor de afstand tot het verhaal ook kleiner werd. Ik wilde graag doorlezen, hoewel ik dat de afgelopen week niet zoveel heb kunnen doen. De schrijver is Vlaams, maar in het boek kon ik dat eigenlijk niet merken. Maar buiten dat dit boek een verhaal vertelt, doet het meer. Het laat je nadenken over de vraag hoever je moet gaan met klonen en genetische manipulatie (bij mensen)? Belangrijke vragen, met nog niet echt een duidelijk antwoord, als je het mij vraagt. Ik heb de hele dag lopen twijfelen tussen 4 en 5 sterren, maar omdat het echt een bijzonder verhaal is, ga ik toch maar voor 5 sterren. Zo is het laatste boek dat ik voor Nederlands lees, dan uiteindelijk de eerste 5 sterren geweest. Het is maar weer eens waar wat ze zeggen: Last but not least. Tot slot nog een prachtig citaat van Victor: 'Soms is wat onmogelijk lijkt, alleen maar moeilijk.'