— Drie jaar geleden las ik Heft hoog de nokbalk, timmerlieden en Seymour, een introductie voor het eerst en ik kon me, toen ik in april besloot het te herlezen, enkel details van Heft hoog herinneren. Ik wist van het tweede deel van dit boek alleen nog dat het stuk taaier was dan het eerste. Ik stuitte in Seymour op de volgende woorden, ik begrijp nog steeds niet dat ik me dit niet kon herinneren:

"Is de echte dichter of schilder niet een ziener? Is hij niet eigenlijk de enige ziener die we op de wereld hebben?"

En enkele regels daaronder:

".. ik zeg dat de ware kunstenaar-ziener, de hemelse dwaas die schoonheid kan voortbrengen en dat ook doet, voornamelijk doodgeduizeld wordt door zijn eigen scrupules, de verblindende vormen en kleuren van zijn eigen heilige menselijke geweten."

In feite, neem uw exemplaar van dit boek en lees de eerste tien pagina's van Seymour. Ik was zelf vooral erg onder de indruk van enkele alinea's die starten op pagina 107* met de woorden "Om te beginnen wil ik graag.." en eindigen op pagina 112* met de bovenstaande woorden over het 'heilige menselijke geweten' van 'de ware kunstenaar-ziener'.

In Heft hoog de nokbalk, timmerlieden en Seymour, een introductie leren we enkele leden van de Glass-familie beter kennen: de twee grote broers van Franny & Zoey; Buddy en Seymour. Misschien wel beter, in ieder geval minstens zo goed als Franny and Zooey. En ik kan me niet voorstellen dat iemand een hekel kan hebben aan Salingers schrijfsels. Dear Everything, hij was fantastisch.