بعد از این که کونم سر فهمیدن هر پارگراف سپیده‌دمان فلسفه‌ی تاریخ بورژوایی پاره شد خوندن این خیلی خوش گذشت. یعنی خوش گذشت که... هیچی توش نیست که از جامعه‌شناسی دبیرستان یا نهایتاً مبانی جامعه‌شناسی ۱ یاد نگرفته باشم در نتیجه خوندنش زیاد فسفر سوزوندن لازم نداشت، و راحت از گلوم رفت پایین. با وجود سادگی‌ش جالبه. چهار فصل داره: طبیعت و فرهنگ، مدرنیته و فرهنگ، فرهنگ پست و والا، و جهانی شدن، و رابطه‌ی هر کدوم از این‌ها رو با زندگی روزمره بررسی می‌کنه. مثال‌هاش جالبن و بعضی جاهاش نکته‌های ظریفی داره. نمی‌دونم این به چه درد تحقیقم می‌خوره که آقایی طبقه‌ی پنجم بهم داد بخونمش. مسلماً منظورم این نیست که کتاب باید حتماً پیچیده و ترسناک باشه که به درد بخوره، ولی خب هرچی این تو نوشته – از اونجایی که کلمه‌ی بهتری ندارم – خیلی ابتدایی و بدیهی به نظر می‌آد، و آقایی طبقه‌ی پنجم غیر از این کتاب بهم گفت لوفور بخونم. تفاوتش فکر کنم واضحه.
آها، و ترجمه ترجمه‌ی خوبی نیست. جمله‌بندی‌ها تقریباً روانن، اما بعضی اصطلاحات رو فقط به خاطر این که با معادل انگلیسی‌شون آشنا بودم فهمیدم، و از بعضی بندها هیچ سر در نیاوردم چون یه کلمه‌ای توش بود که با بقیه‌ی کلمه‌ها جور درنمی‌اومد و نمی‌فهمیدم قراره ترجمه‌ی چی باشه.
ضمناً کتاب من ۲۵۱ صفحه است، توی گودریدز نوشته ۲۱۱ صفحه. نمی‌دونم چرا این‌قدر کفری می‌شم وقتی اطلاعات گودریدز در مورد کتاب‌ها دقیق نیست ولی می‌شم.