Ky është libri i katërt i Marquez-it që kam lexuar. E kam shijuar shumë për stilin dhe ndërtimin e një personazhi në mënyrë aq të plotë, sa nuk ke zgjedhje tjetër veç admirimit kundrejt tij. Një roman me tipare historike, por që rrëshqet në mënyrë të heshtur dhe pa bujë drejt një drame (tragjedie!) të shpirtit njerëzor, të gërryer pa mëshirë nga tradhëtitë, humbjet dhe mbi të gjitha prej shkëlqimit të humbur. Prekja e trajtës më të fshehur të një embleme si Simon Bolivari, asaj që ai u pëpoq aq shumë ta fshehë pas shpërthimeve të papërmbajtshme dhe kllapive të tuberkulozit.