Reportages over het proces Eichman in 1961, geschreven voor Elseviers Weekblad. Net als de fameuze Hannah Arendt legt Mulisch de klemtoon om de "gewoonheid" van Eichman (bij Arendt werd dat de "banaliteit van het kwaad"). Ik dacht eerst dat Mulisch schatplichtig was aan Arendt. Maar na een opmerking van Greta (bedankt!) hier op Goodreads blijkt dat het toch wat ingewikkelder ligt: ze waren allebei als reporter aanwezig op het proces en hebben elkaar enkele keren gesproken en vastgesteld dat hun visies gelijk liepen. Twee genieën... Mulisch zal het graag gehoord hebben.
Het boek zelf viel me wat tegen omdat het alle kanten op schiet, maar dat ligt waarschijnlijk aan het feit dat het om artikelen ging die over een zekere tijd verspreid gepubliceerd zijn.