"Arjen Lubach, die is toch inhoudelijk sterk en wel grappig? Mooi, dan is dit vast een leuk boek om te luisteren tijdens het afwassen op de camping", dacht ik.
Maar niet echt.

Stoorzender lijkt vooral een soort therapeutisch dagboekje te zijn waarin Arjen een ietswat traumatische gebeurtenis half beschrijft. Nergens gaat ie er diep genoeg op in om echt te boeien (want personen beschermen) en nergens weet ie het echt grappig te maken.

Het beste van dit boek was dat uiteindelijk de afwas snel gedaan was.