Ayşe Kulin bu son romanında daha önceki yapıtlarından farklı olarak bir distopya (negatif ütopya) anlatıyor. Bazı özellikleri açıkça günümüz toplumunun gidebileceği noktaları yansıtan bu geleceğin toplumu ölen tiranın en az kendisi kadar demir yumruklu oğlu tarafından yönetilmekte, herkes yalnızca kendi için önceden belirlenmiş eğitim ve iş olanaklarına bir dizi zor sınavdan sonra erişebilmekte, erkeklerin mutlak egemenliğinin sürdüğü toplumda kadınların bir yere gelmeleri son derece zor olmaktadır. Bilim kadını Yuna kendine tanınan özgürlük çerçevesinin içinde akademik çalışmalarını yapmakta, toplumun katı sınıflarına ve özellikle kadınlar üzerindeki baskılara karşı çıkmayı aklından bile geçirmemektedir.

Ben kitabı okuduğumda reaksiyonum "eeee?" oldu. Ayşe Kulin gibi iyi bir yazarın çok alışık olmadığı bir tarzda - aynı konuyu işleyen son derece başarılı bir sürü yapıt varken - yazmakta ısrar ettiğini anlayamadım. Kitap bir alegori değil, dolayısıyla simgesel olarak günümüz toplumuna falan işaret etmiyor, mesajını bayağı açık vermiş zaten, ama öyküsü yeterince özgün değil, stili Ayşe Kulin ortalamasının altında özelliklere sahip. Kısacası benim için bir hayal kırıklığı ve kaçırılmış bir fırsat...