آیا علتي که این کتاب اینقدر به دل من نشست بخاطر این بود که:
الف) رابطه‌ی بین نورا و لیبي من رو یاد خودم و خواهرم می‌نداخت و ده فکت دت خواهرم در پروسه‌ی ازدواجه باعث می‌شد اتفاقات بینشون خیلي من رو ناراحت کنه. (و هي گریه کنم.)
ب) به میزان قابل توجهي خودم رو در نورا پیدا کردم هرچند که از بیرون آدم تو مخي‌ای به نظر میاد و حقیقتاً من هم مقداری تو مخي‌ام. (شاید گریه کرده باشم.)
ج) عاشق وقتیم که یک رمان عاشقانه بیشتر رو مسائل غیر-عاشقانه تمرکز می‌کنه و سعي می‌کنه یک تصویر بزرگ‌تر از روابط انساني نشون بده. (تقریباً گریه کردم.)
د) چارلي لسترا واقعاً آدم دوست‌داشتني ای بود و عشق چشمهای من رو کور کرده. (از پشت لایه‌های اشک ایرادات کتاب رو ندیدم.)
پ) کتابي که بتونه منو به گریه بندازه ۵ می‌گیره. پریود.

به نظرم همه‌ی موارد.