Ik heb erg genoten van dit boek, al kon het personage van Dev soms nogal op de zenuwen werken.

Zijn kleingeestige idee over "ware liefde/sprookjesliefde" voelde soms wat al te ongeloofwaardig. Op vlak van zijn mentale gezondheid kon ik wel aan hem relateren, maar de specifieke focus van zijn ideeën en gevoelens rond ware liefde en Ever After was voor mij onrelateerbaar.

Dus misschien is het probleem eerder dat ik me minder met Dev kon identificeren dan met Charlie. In elk geval, mijn gevoelens over Dev zijn ook verbonden met mijn gevoelens over het boek in het algemeen.

Dat gezegd zijnde vond ik het wel een sterkte van het boek dat het moeilijke onderwerpen rond mentale gezondheid niet uit de weg ging;

depressie, ontkenning van depressief zijn, leven met OCD en paniekaanvallen, een onbehulpzame en misbruikende familie, zich ongeliefd voelen en onmogelijk om van te houden, "ik kan niet homofoob zijn, ik heb vele holebi-vrienden"-homofobie,... Door het boek heen groeien personages - vooral de hoofdpersonages, maar ook anderen - in hun begrip van de aard van hun problemen en hoe ze aan te pakken.

Bravo aan de auteur om dit zo'n belangrijk onderdeel van het verhaal en de romance te maken.

Aan het einde van de dag heb ik dus enorm genoten van dit boek, en kan het iedereen aanraden die graag romances leest.