Esohe Weyden heeft een prachtig taalgebruik, daar valt niet aan te twijfelen. Ze speelt met woorden en klanken en weet de lezer daar helemaal mee te betoveren. Wat heeft deze vrouw veel talent! Niet elk gedicht vond ik even toegankelijk: sommige gedichten moet je een paar keer lezen of even laten bezinken voordat het helemaal kan binnendringen. Is dat erg? Nee, helemaal niet! Gedichten laten rijpen kan er net nog meer betekenis aan geven. Als je natuurlijk eerder op zoek bent naar meer toegankelijke poëzie, dan is Tussentaal misschien nét niet wat je zoekt.

Esohe Weyden is een spokenworddichter. Ik werd natuurlijk heel benieuwd hoe dat dan klinkt, als zij een gedicht voordraagt, en daarvan kan je enkele voorbeelden bekijken op YouTube. Zoals de achterflap al vertelt: de gedichten in Tussentaal schreeuwen om voorgelezen te worden en niemand kan dat beter dan Esohe zelf. Ik zou het nog beter gevonden hebben als we alle gedichten ook konden horen, als een combinatie van een leesboek en een luisterboek. Voorlopig zullen we het moeten doen met enkele fragmenten op YouTube!