Wat een ontzettend deprimerend en verdrietig boek, maar tegelijkertijd toch een aangrijpend en mooi verhaal. Meerdere momenten heb ik me hardop afgevraagd waarom Tamsin in hemelsnaam op dat eiland is blijven wonen. Tegelijkertijd had ik het idee dat ze daar rust heeft kunnen vinden. Ondanks alle tegenslagen en ellende die ze heeft meegemaakt, blijft ze steun halen uit de lichtpuntjes. Knap.