Hello there! Μετά από πολύ καιρό, ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για ένα βιβλίο που λιβανίζω από το πρώτο μου κιόλας post. Όπως είπα, το διάβασα την στιγμή που ήρθε στα χέρια μου, αλλά χρειάστηκε αρκετός καιρός για να συγκεντρώσω της σκέψης μου. Ένα βιβλίο, προιόν μίας κουλτούρας, που στιγμάτισε,με έκανε παρέα και με στήριξε – εμένα και πολλά, μα πολλά, ακόμα άτομα- στην εφηβεία μου.

-Σελίδες: 89
-Έκδοση: 2016, αυτοέκδοση

Η συγκεκριμένη νουβέλα, όπως ήδη ανέφερα, αποτελεί προιόν της κουλτούρας που δημιούργησε και προώθησε ο Solmeister, μέσω του δίσκου cool kids never die, που λανσαρίστηκε το ’16.

Λόγω του ότι άρχισα να ακούω solmeister το ’11, αυτός ο δίσκος ήταν έκπληξη με τόσους πολλούς τρόπους. Θυμάμαι ότι τον άκουγα στο δωμάτιο μου, στη μία το βράδυ, ενώ διάβαζα Χημεία για το επερχόμενο διαγώνισμα. Μέσα σε έναν δίσκο, άλλαξε τελείως το στυλ της μουσικής που παρουσίαζε, η εμφάνιση του Μανώλη, αλλά και το περιεχόμενο. Δεν είναι ότι ο sol έγραφε ποτέ άρτια hip hop. Η μουσική του είναι ένα τόσο περίκλοκο κράμα, και είναι καθαρά δική του. Εδώ ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να την χαρακτηρίσει. (δικά του λόγια, όχι δικά μου)

Ξαφνικά, στα 24, αποφάσισε να γράψει για την -πολυτραγουδισμένη πια- εφηβεία του. Και συγκεκριμένα για τα 16 του. Και το έκανε. Με μεγάλη επιτυχία. Ξαφνικά το κοινό δεκαπλασιάστηκε, εν μια νυχτί. Καινούργια άτομα, που τραβούσαν τα δικά τους ζόρια με την εφηβεία τους, άρχισαν να ακούνε ένα ψιλό emo τυπά, που μέχρι τότε ξέραμε μόνο 10 πουθενάδες, να εκφράζει όσο είχαν μέσα στο κεφάλι τους. Πρώτα, ήρθε το βιβλίο cool kids never die, όπου λίγο- πολύ εξηγούσε τι τον ενέπνευσε για κάθε κομμάτι, τι ήθελε να πει, με πέντε λόγια.


Όμως, όλο το υλικό που συνιστούσε η εφηβεία του, δεν είχε αναλωθεί. Για αυτό, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο ακόμα. Μαζί με τους φαν του. Ω ναι, το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν είναι αποκλεστικά δικό του.

Κάποια στιγμή, ζήτησε από τους φαν του, μέσω του λογαριασμού του στο tumblr, να του στείλουν ιδέες για να γράψει ένα βιβλίο σχετικά με κάποια γεγονότα και πρόσωπα που παρουσιάστηκαν μέσα από τον δίσκο. Και κάπως έτσι, πήραμε και εμείς οι κοινωνικά ανασφαλείς, ένα εγχειρίδιο επιβίωσης. Επιτέλους.

Το βιβλίο αυτό καθαυτό, αφορά ακριβώς ότι λέει η περιγραφή. Μιλάει για την εφηβεία, τους έρωτες και τα ναρκωτικά, που την συνοδεύουν, με μία τρομερή ρεαλιστικότητα – εώς και ωμότητα-, και τον απαραίτητο ρομαντισμό φυσικά, που παίζει καταλυτικό παράγοντα στην εξέλιξη αυτής της περιόδου. Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να πω για αυτό. Βοηθάει απλά. Βοηθάει γονείς να καταλάβουν τα παιδιά τους, όταν οι ίδιοι έχουν ξεχάσει πως είναι να είσαι έφηβος. Βοηθάει παιδιά να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνα. Βοηθάει να θυμόμαστε λίγο όλοι, ότι η εφηβεία είναι περίεργη φάση, αλλά περνάει.

«Είμαστε πολλοί. Και όλοι το περνάμε. Και είναι οκέι.»

Αυτό το βιβλίο, αυτή η μουσική, απευθείνεται σε εμάς. Σε εμάς που ήμασταν/ είμαστε λίγο μαζεμένοι, που δεν είχαμε πολλά πάρε δώσε με άλλους, που είχαμε για παρέα τα ακουστικά μας. Για εμάς που καθόμαστε με την πλάτη στον τοίχο στο πάρτυ, για εμάς που κάναμε μαθήματα πτώσης , για εμάς που δεν έμαθε κανείς πόσο πονέσαμε, που βάλαμε φωτιά σε ότι μας έκανε ζημιά, που χορεύουμε στον χορό των ξεχασμένων, που έχουμε θυρίδες ανασφάλειας, και που κρατάμε παλιά τετράδια, χιλιογραμμένα και μουτζουρωμένα. Για εμάς που είδαμε να βρέχει κρύσταλλα ένα βράδυ, που κερνάμε σφηνάκια ανασφάλειας, που πέρνουμε τηλέφωνα πριν τις μία και που καθόμαστε στα παρασκήνια.

Προσωπικά, θεωρώ όλη τη δουλειά του solmeister με την συγκεκριμένη θεματική (μουσικά και μη) εξαιρετικά βοηθητική για άτομα, που βρίσκονται στην (προ)εφηβεία. Και το ξέρω, γιατί και εγώ είχα μία αιχμηρή εφηβεία, με επικίνδυνες μέρες τότε. Θίγει ζητήματα που στην Ελλάδα ενδεχομένως θεωρούνται σε πολλά σπίτια ταμπού, όπως η αυτοκτονία, ο αυτοτραυματισμός και τα ναρκωτικά, με έναν άμεσο και ειλικρινή τρόπο, που δεν μπορεί παρά να σε γοητεύσει.

Φυσικά, αυτήν την όμορφη συντροφιά, ολοκληρώνουν και οι καταπληκτικοί Wednesday Night Cypher, συντελώντας στο να γίνεται ακόμα καλύτερη η όλη φάση, ανεβάζοντας ένα κομμάτι κάθε βράδυ Τετάρτης, περίιιιπου στις 9 στο κανάλι τους. ( Σοβαρά, ακούστε τους. Δεν θα χάσετε) Βλέπω τα μούτρα των φίλων μου, που τους έχω πρίξει με την όλη φάση, όσο το διαβάζουν όλο αυτό. Συγγνώμη παιδιά.



Βιβλίο δεν έχουν γράψει τα παιδιά, αλλά τους στίχους τους, θα μπορούσες άνετα να τους συναντήσεις σε ένα βιβλίο ποίησης, και να μην πάρεις χαμπάρι.




Αλήθεια σε λέω ρε.


Πήγαινε να δεις και μόνος σου.


Και άμα με πεις, ότι δεν ισχύει, θα σε δείξω έναν ψεύτη.


Plus, δεν υπάρχει περίπτωση, να βρεις crew, που να αγαπιούνται περισσότερα, αλλά να αγαπάνε και τους φαν περισσότερο. Πέρα από την συνεχή αλληλεπρίδραση μέσω των social media ( θα σας τα έχω από κάτω), τα παιδιά πραγματικά δίνονται στο κοινό τους. Έχω πάει σε αρκετά λάηβ και το διαπιστώνω αυτό κάθε φορά. Αφού τελειώσει το λάηβ (στο οποίο συνήθως κοπανιούνται επί τρεις ώρες, ανεβάζοντας κανονική παράσταση και όχι απλά τραγουδώντας κομμάτια), προσπαθούν να περνάνε χρόνο με όλους τους φαν, όσοι και αν είναι, όσο κουρασμένοι/ πεινασμένοι/ ταλαιπωρημένοι και να είναι οι ίδιοι.


Και κάπου εδώ αγαπητοί μου αναγνώστες αν έμεινε κανείς, και δεν σας έχασα όλους με το fan girling μου, να πω ένα ευχαριστώ στους μουσικούς της εφηβείας μου:

στον solmeister, που έχει καταφέρει να ακουμπήσει τόσα παιδιά σε όλη την χώρα και να τους δώσει δύναμη ,στον dpans, τηνμουσική ιδιοφυία του κύριου Ντι, στην marseaux, που έχει μία από τις καλύτερες ελληνικές φωνές της (ραπ) σκηνής και καταφέρνει να κάνει εντύπωση σε μία αντροκρατούμενη σκηνή ,στον geo rvsd, που αγαπώ άπειρα, γιατί τον είδα να μεγαλώνει μέσα στο wnc και μαζί να ωριμάζουν και οι στίχοι του,στον brando, που κάνει μαγικά με τους στίχους του,στον Yoda Priest, που και από την Αγγλία μας ταρακουνάει, στον Pak Polka Rots, μία επίσης πονεμένη ιστορία στην Αγγλία, που είναι από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει,και τέλος, στους Blake και MrBlz.

Ευχαριστώ φαμίλια.

Keep calm and cool kids never die
https://66.media.tumblr.com/980735782dd92db68f13c6a81eb2162d/tumblr_pl2xvjztuD1utkgig_400.gif

Για περισσότερες κριτικές, αλλά και άρθρα, πατήστε εδώ: https://heshotme.wordpress.com/