Ronke, Boo en Simi zijn drie Brits-Nigeriaanse vriendinnen die al sinds hun studietijd heel hecht zijn. We krijgen een mooie inkijk in hun leven in Londen. Dat lijkt prima maar bij alle drie is er iets aan de hand.
Ronke is tandarts, en de enige van de drie met een Nigeriaanse vriend. De anderen denken dat hij niet de juiste is want zij vinden Nigeriaanse mannen niet te vertrouwen. Toch droomt zij van een toekomst met hem en wil een gezin. Ze houdt van lekker eten en koken.
Boo heeft een gezin maar wil juist vrij zijn. Ze werkt parttime bij een wetenschappelijke denktank.
Simi droomt ook niet van een gezin. Haar man is klaar voor kinderen maar zij wil dat eigenlijk helemaal niet. Ze werkt voor een modehuis en doet daar de marketing. Hun vriendschap was ontzettend hecht, ze herkenden elkaar doordat ze alledrie zowel Brits als Nigeriaans zijn en tegen dezelfde dingen aan liepen. Ze konden er goed over praten samen en deelden alles. Hun band leek onverbrekelijk.

Op een dag stapt Isobel, een oude vriendin van Simi uit Nigeria, hun leven binnen. Ronald wordt er als eerste mee geconfronteerd bij een lunch die ze dacht met Simi alleen te hebben, maar dat was Isobel ineens. Ronke weet niet wat ze ervan moet denken. Isobel is mooi maar ook overdreven. Ze maakt veel indruk en is erg flamboyant en ook erg rijk. Simi vertelt later dat Isobel het erg zwaar heeft gehad en daarom nu door haar vader verwend wordt.

De meiden geven het een kans en in het begin lijkt ze de andere drie te stimuleren en het beste in iedereen naar boven te halen, maar al gauw wordt duidelijk dat Isobel erg manipulatief is en ontpopt ze zich tot een grote stoorzender die de hechte vriendinnen uit elkaar drijft.

Wahala betekent storen en je hebt al snel in de gaten dat er een stoorzender in het verhaal zit. De openingsscène van het boek wijst ook al op iets wat heel erg fout gaat dus die onderhuidse spanning blijft steeds een beetje voelbaar. Ik vroeg me af waar en wanneer het mis zou gaan en kreeg bij die eerste lunch ook al meteen bad vibes van Isobel. Ik vond het erg goed opgebouwd. Het was direct duidelijk dat dit verhaal meerdere lagen had en dat vond ik erg goed uitgewerkt.

De schrijfstijl is vlot en neemt je goed mee in de sfeer. Je gaat mee naar het restaurant, je ruikt en proeft het eten, je geniet van de gesprekken en voelt de warme vriendschap. Je krijgt ook veel van de Nigeriaanse cultuur mee en dat is erg interessant. Zeker wanneer je daar zoals ik nog niets van af weet. Ik kan me voorstellen dat voor mensen die daar wel bekend mee zijn, dit verhaal een feest van herkenning is.
De setting en de uitwerking voelt als een diverse soort van Sex and the City. Ik was dan ook blij verrast dat er een serie van gemaakt gaat worden. Daar leent het verhaal zich prima voor.

Wahala is de debuutroman van Nikki May. Ze is net als de vriendinnen in haar verhaal half Nigeriaans en half Brits. Ze is geboren in Bristol en opgegroeid in Lagos. Dat merk je goed. De eigen ervaring met Lagos zorgt voor extra verdieping in dit verhaal. Nikki is ooit aan een studie geneeskunde begonnen, maar stopte daar op haar twintigste mee. Daarna verhuisde ze naar Londen en ging werken in de reclame. Ze woont nu in Dorset met haar man en twee honden.

Wahala is geïnspireerd op een lange lunch met vrienden en zal wereldwijd gepubliceerd gaan worden. Helemaal terecht want het voelt helemaal niet als een debuutroman. Het lijkt alsof Nikki May al jaren schrijft en het boek voelt en leest ook als een tv-serie. BBC heeft dat dus goed ingeschat want ze gaan daadwerkelijk een serie maken van dit verhaal.