Zoals ook in de latere boeken van Veronesi (Kalme chaos, De kolibrie) lijkt het het hoofdpersonage allemaal te overkomen, maar gebeurt er toch ontzettend veel. Hij geeft zijn prijs van 15 miljoen lire onnadenkend weg, stapt bij iemand in de auto die hij overduidelijk niet vertrouwt en springt in een vlaag van verstandsverbijstering weer uit die auto. En dat allemaal voor pagina 10. 

Op een gegeven moment schrijft hij ook "ik kan er niets aan doen, denk ik. Ik kan er niets aan doen, nee". Die passage, terwijl zijn wereld tegelijkertijd op meerdere manieren uiteen valt, vat dit boek en de schrijfstijl van Veronesi wat mij betreft goed samen.

Goed boek, maar toch een 3,5, omdat het niet kan tippen aan de hierboven genoemde boeken van de schrijver.