Moje ostatnie spotkanie z Sharon Bolton - tak bardzo wyczekiwana przeze mnie Stokrotka w kajdanach, okazało się jednym z największych czytelniczych rozczarowań. Nie ukrywam, więc, że po kolejną powieść autorki sięgnęłam z dużym oporem i rezerwą. Na szczęście "Blizną" Bolton w stu procentach zrehabilitowała się w moich oczach. Fabuła zaintrygowała i wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Za sprawą plastycznych opisów bez problemu wczułam się w klimat powieści - niepokojący, tajemniczy i lekko mroczny. Autorce udało się wykreować ciekawe, nieszablonowe postacie - zarówno te pierwszo- jak i drugoplanowe. Jak na porządny kryminał przystało, tak i w "Bliźnie" intryga jest zawiła, jednak jej wyjaśnienie jest absolutnie logiczne i satysfakcjonujące. Po drodze autorka zręcznie myli tropy, podsuwa coraz to kolejnych podejrzanych. W pewnym momencie czytelnik nawet nie może być stuprocentowo przekonany co do niewinności głównej bohaterki. Wplecenie wątku fanatycznej sekty religijnej sprawiło, że w czasie lektury niejednokrotnie przechodziły mnie dreszcze strachu. Jednak największym atutem kryminału Bolton są wężę. Węże wypełzają z niemal każdej strony tej powieści. Autorka w przystępny dla laika sposób bombarduje nas informacjami o tych nieczęsto spotykanych w książkach gadach.
Jestem zachwycona "Blizną" - jest to bardzo sprawnie napisany, niebanalny kryminał, który pochłania się błyskawicznie zapominając o upływie czasu. Właśnie taką Bolton chcę czytać!
Jestem zachwycona "Blizną" - jest to bardzo sprawnie napisany, niebanalny kryminał, który pochłania się błyskawicznie zapominając o upływie czasu. Właśnie taką Bolton chcę czytać!