Je leest in dit boek het perspectief van heel wat verschillende vrouwen, die in de verschillende hoofdstukken van elkaar gescheiden worden. Elk hoofdstuk start met de duidelijke vermelding van plaats en tijd, samen met de stamboom aan het begin van het boek zorgt dat voor een duidelijke structuur (daar hou ik van!).
Het boek is slechts 250 pagina's dik, dat is natuurlijk niet veel om het verhaal van 5 generaties vrouwen te vertellen. Omdat je slechts weinig tijd doorbrengt met de verschillende personages, vond ik het moeilijk om een band op te bouwen met de personages, wat erg jammer is! Van mij had het boek dan ook heel wat dikker mogen zijn, zodat je de vrouwen nog beter kon leren kennen.
Van vrouwen en zout is geen boek om vrolijk van te worden. De thema's die Gabriela Garcia koos (armoede, oorlog, migratie, verslaving...) hakken stevig in het leven van de verschillende vrouwen. Hoewel het geen vrolijk boek is, is het wel een indrukwekkend boek, omdat de auteur de levens van deze vrouwen zo mooi kon verwoorden en ze bovendien ook mooi aan elkaar kon rijgen.