Ik heb weer erg genoten van Valtada 5. Er zit, zoals volgens mij altijd wel, een zekere vorm van humor in het boek. En er zijn mooie stukken met veel beschrijvend taalgebruik. Het blijft alleen wel een boek waarbij, door de aard van het verhaal, niet alle personages evenveel aan bod komen en vaak genoeg moet je best wel even wachten tot een bepaald personage weer aan de beurt is. Overgangen van de een naar de ander zijn op sommige plekken erg goed. Een aarbeving vond plaats bij persoon A, en als dat stuk 'af' is, gaat het verhaal naar persoon B, waar de grond ook aan het beven is.