En opnieuw heeft the godmother of punk, de feministe van mijn hart een grote indruk op mij nagelaten.
Ik ben altijd een grote fan geweest van Patti Smith waarbij ze mij merendeels had beïnvloed door haar feminisme in de punk wereld en weliswaar haar muziek. Toen ik ontdekte dat ze niet enkel poëzie schreef (die iets minder mijn ding is), maar ook verhalen was ik tempted om een boek van haar te lezen.

Dit boek is een ode aan Robert, haar partner van enkele jaren en vriend voor eeuwig, die uiteindelijk overleed aan aids. Je volgt het verhaal van hen beiden doorheen de 60’s & 70’s en hun groeiende behoefte om hun kunst naar de buitenwereld te brengen en hiermee een impact mee willen hebben op de wereld.

Dit verhaal was prachtig. Het is heel lang geleden dat ik een boek heb gelezen waar ik vergat dat ik aan het lezen was en waarbij ik zonder moeite uren aan een stuk kon doorbladeren. Ik kan niet goed beschrijven welke impact het boek op mij heeft gehad, maar het heeft mij zeker een paar minuten stilte gekost toen ik het had uitgelezen. De magische wijze waarop Patti op een liefhebbende en zachte manier over Robert schrijft is voor mij de perfecte weerspiegeling hoe je een vriend zo dicht kunt koesteren. Hoe vriendschap, maar ook liefde hierin werd beschreven kan ik alleen maar bewonderen. 

Ik ben ook normaal iemand die niet noteer in mijn boeken omdat ik daar vaak niet de neiging of het nut van in zie, maar dit is het eerste boek waar die neiging juist zeer groot was. Spijtig genoeg was dit een uitgeleend exemplaar, dus kon ik dat niet doen.

Ik weet nu al dat ik dit boek in een fysiek exemplaar zal kopen om altijd te koesteren in mijn boekenkast. Wellicht zal ik het eens opnieuw lezen om wel te kunnen noteren en aanduiden wat mijn favoriete quotaties waren die mijn hart deden oplichten van warmte. 

 Dit boek is zeker aan te raden aan mensen die een verhaal willen lezen die een perfecte (en realistische) mengeling is van kunst en vriendschap with a touche of emotional pain.