Me gustó que nos dejaran conocer la verdadera historia de Fermín y que vaya a cuidar el cementerio. Tengo la esperanza de que David Martín siga vivo; me quedan muchas dudas de lo que haya pasado con la Cristina que le había devuelto Andreas Corelli, ¿La había imaginado? ¿En realidad nunca se la devolvió o eso pasa después de que huye de la prisión? Tengo muchos problemas contando los años.

Cuando Sempere hijo confunde a Sofía con Isabella sufrí mucho.
La promesa de Fermín me rompió el corazón.
Amo cuando llevan a un personaje por primera vez al cementerio, me emociona mucho.
La inscripción en la tumba de Isabella es hermosa.

Pobre Daniel.

Enchanting as always.

With my horrible memory, I can't remember The Shadow of the Wind and The Angel's Game well enough to remember how it all ties together. This one pulls characters from the first two novels and centers on Fermin, a very interesting one. I kind of want to go back and read the others just so I can connect the dots.

This book is much shorter than the others and the ending felt a bit rushed to me. Still, it kept me reading long into the night.

CRZ NEVER MISSES

De Gevangene van de Hemel is het vervolg op Het Engelenspel, dat op zijn beurt het vervolg is op De Schaduw van de Wind, nog steeds één van mijn lievelingsboeken.

Dit boek verklaart niet alleen de knotsgekke gebeurtenissen in het vorige boek (één van de meest bizarre verhalen die ik ooit heb gelezen), maar het verbindt het ook met het eerste boek in de reeks; de levens van Daniel, Martín en Fermín zijn blijkbaar onlosmakelijk met elkaar verbonden, en de manier waarop is erg intrigerend!

Zoals gewoonlijk zijn de schrijfkunsten van Zafón en de vertaalster Nelleke Geel om van te snoepen, en springen de personages van de pagina's af, maar toch heeft het boek mij op twee vlakken teleurgesteld:

1. Ik gaf niet zoveel om Fermín zijn backstory, ook al is hij één van mijn lievelingspersonages. Zijn flashbacks leken eerder te dienen om het grotere verhaal vooruit te helpen, in plaats van zijn personage verder uit te diepen. Dat vond ik wel jammer.

2. Het boek voelt nogal kort en haastig geschreven aan. Het had gemakkelijk nog 100 tot 200 bladzijden extra kunnen gebruiken om 1) er meer romantiek in te steken (normaal één van de sterkste punten van Zafón, die ik hier toch wel miste) en om 2) er meer filosofie en emoties in te steken, wat nodig was om de ingrijpende gebeurtenissen in dit verhaal dieper te laten binnenkomen. Het voelde een beetje alsof hij dit boek als set-up uit wilde gebruiken voor het laatste boek (wat blijkbaar ongeveer 800 bladzijden telt, yes!).

Ondanks de minpunten, heb ik nog steeds erg genoten van dit verhaal. Deze boeken blijven voor mij de beste non-fantasy reeks die ik ooit gelezen heb. Ik kijk uit naar het laatste deel, maar ik ga ook wel bedroefd zijn om het Kerkhof der Vergeten Boeken voorgoed af te sluiten.

Another captivating page-turner from Ruiz Zafon.

He is back on form.....a pleasure to read....