Excellent and disturbing gothic fiction.

kumadam | kurgusal olarak bakıldığında psikolojik bir analiz açısından ne yapılmaya çalıştığını anlayabiliyoruz. öyle zor bir eser değil. işin psikolojik yanının farkında olarak okununca zaten tadı geliyor, yoksa birçoğumuz bu neydi şimdi bile diyebilir hikâyeye.
fakat kalem. bu mesele bence çok önemli. bir fikri var, bir kurgusu, psikolojik bir olayı var; çok da güzel. fakat kalemi yok. sadelik bu kurguda gitmemiş. bana kelimeleri vermesi gerekiyordu. kelimeleri kullanması, kelimeleri öyle bükmesi gerekiyordu ki kısacık da olsa hikâyenin içine gireyim, titreyeyim, hissedeyim o karakterin bunalımını, delililiğini, şaşkınlığını, hayal kırıklığını, korkusunu. yok ama, taslak gibi olmuş bu. bir kez daha üstünden, duygular için geçilse olacak gibi. işin sanatsal, kelime yanı beni hiç tatmin etmedi. orijinal almanca metni belki çevirinin yanında bir tık daha iyi kalabilir ama gel gelelim sonuç yine aynı, duygu aktarımında kalem çok yetersiz.
eserlerin, genel hatlarıyla kurguları, fikirleriyle ölümsüzleştiğinin bilincindeyim ama aktarış kısmı kurgulara hak ettiği değeri asıl veren şey. her kurgu kelime oyunları, daha derin hissetmemiz için yapılmış sembolik yazımlar vb. içermek zorunda değil, sadece bazı kurgular bu dili talep ediyor ve olmayınca eksik kalıyor; düz anlatımlar talep eden kurgular da var ama kumadam bu şekilde yazılmış ve eksik kalmış bir kurguydu.
belki daha derin anlatım ile biraz daha uzatılabilirmiş. aklıma clive barker'ın cehennemlik yürek eserini getirdi ki o kitap da kısa olmasının yanında mükemmel bir duygu aktarımına sahip. kıyas yapacaksam bu iki kitap arasında bir kıyas yapabilirim.
ıssız ev | bu hikâyenin anlatımı direkt kişinin anısını aktarması şeklindeydi. ilk başta güzel gibi durdu ama sonda yapılan açıklamayı görüp, sevince dedim bu olmamış. işin gizem kısmı öyle aman amaaaaan bir başarıya sahip değil bence, açıklamayı kurgu olarak başlatsa, ne bileyim biraz daha kurgusallaştırsa falan. böyle fikirlerini kısa kısa yazıp çekiliyorlar kenara. bazı şeyler kısa olmalıdır ama bazı şeyler de kısa eksik kalır. açıklama kısmı kurguyu biraz daha güzelleştirdi velhasıl orada da pat diye bitti hikâye. yine ben derim ki: güzel kurgu yanlış anlatım biçimi. neden böyle oluyor anlayamıyorum...