Ostatnia ćwierć reportażu przesmutna i bardzo, bardzo przykra. Jednocześnie pozwoliła odrobinę podnieść ocenę książki (uspokojenie miszmaszu i faktyczne skupienie się na przeżyciach), która, niestety, została fatalnie napisana – ta historia zasługiwała na dobry, literacki przekaz. Tłumaczenie kulało, a niektóre zdania zdawały się nie mieć ze sobą powiązania mimo występowania obok siebie. Fabularyzowane fragmenty przeplatały się ze współczesnymi dziennikarce relacjami osób z otoczenia Lilly i Felice. Całość prezentowała się chaotycznie, prawdopodobnie dlatego, że została sklecona w nieumiejętny sposób. Miało się wrażenie, że dziennikarka chciała przekazać tak wiele, że pisarsko nie dała rady tego unieść. Nie czułam się też komfortowo z tak wnikliwym zaglądaniem w korespondencję kobiet; dobrze przynajmniej, że listy, zdjęcia i dokumenty udostępniła sama Lilly.