Calificación: 4.5/5

Esta ha sido la primera vez que leo Zola; era de esos autores que jamás me llamó mucho la atención, y lo leí en el contexto de un club de lectura. La verdad es que quedé con sentimientos un poco encontrados. Por un lado están las descripciones y metáforas que usa Zola para referirse a la vida de los mineros de carbón en Francia; la pluma del autor denota maestría, transmitiendo al pelo todo sentimiento de horror, tristeza, rabia y muchos más. Cuando abarca los paisajes se podría decir que más que escribir los pinta, y logra que el lector se coloque totalmente en la atmósfera.
Por otro lado el libro es una alusión y exaltación a los movimientos de izquierda de la época -marxismo, socialismo, anarquismo-. Personalmente (y esta opinión la expreso desde mi punto de vista personal, considerando mi ideología política), había muchas partes en las que tenía que armarme de paciencia para leer, y recordarme que Zola muy probablemente no sabía de teoría económica, y no contaba con la Unión Soviética para conocer los efectos de la aplicación de esas teorías.

utterly, and quite helplessly, insistent on hope

6/13 a book you had already read

4,5/5

Beni şaşırtacak derecede akıcı bir kitaptı. Olay örgüsü gayet başarılıydı, karakterlerin her biri günlük hayatta gördüğümüz insanlar kadar gerçekti.

İnsanın nasıl vahşileşebileceğini görüyorsunuz bu kitabı okurken. Kökünden sorunlu bir sistemin yoksul bıraktığı insanların yorgunluktan öfkeye, öfkeden delirmiş bir duruma ve daha başka duygulara giden öyküsüne şahit oluyorsunuz.

Bu kitapta da yoksulluğu görsem bile Rus edebiyatıyla karşılaştırmadan edemedim çünkü Fransız edebiyatına ait bu kitapta yoksulluğu puslu bir camın arkasından izlerken Rus edebiyatında yoksul insanlarla beraber o odada oturuyordum.

I thought this would be hard to get into but it wasn't. Fascinating story.

Germinal'i İnstagram sayfamda 1 Mayıs İşçi Bayramı'nı kendi stilimde kutlamak için ayın kitabı olarak seçmiş ve okuma rutinime eklemiştim. Şimdi söyleyebilirim ki gerçekten bu tema doğrultusunda çok doğru bir seçim yapmışım. Herkes 1 Mayıs'ı o gün yapılan paylaşımlarla geride bırakırken ben tam 24 gündür işçi olmak ve hak savunuculuğu nedir onu okuyorum. Şimdi gelelim okuma serüvenime ve düşüncelerime.

Germinal her açıdan çok zor bir eserdi. Okuması, sindirmesi ve aktarması... Normalde bu kadar acı dolu kitaplar okumayı sevmem ve genelde yazarların bu tür kitaplarda acıları dramatize ettiğini hissederim ama bu sefer öyle olmadı. Burada okuduklarımız o dönemin gerçeğiydi. Belki de Zola az bile anlatmıştı. Bu nedenle okuduğum her bir satırın 1860 Fransa'sını ekonomik ve sosyal açıdan daha iyi anlamamı sağlayan, bir nevi beni zamanda bir yolculuğa çıkaran etkilerinin olduğunu söylemeliyim.

Gelelim o akışkan, net ve güçlü yazım diline. Zola'nın dönemin gerçeklerini yüzümüze onunla özdeşleşmiş olan Naturalism'i kullanarak vurması benim için çok önemli bir detaydı. Dili öyle berraktı ki sanki Zola beynime led ekranlar yerleştirmişti, sanki ben tüm olayları gözlerimle görmüş gibiydim. Gerçekten hayran olunacak bir yetenek.

Gelelim bu hiç bitmeyecek gibi gelen sıcak, kasvetli, tozlu ve açlık dolu hikayeye. Hikayemiz Fransa'nın kuzeyinde bir maden bölgesinde geçiyor. Maden işçilerinin sömürülmesi öyle kuvvetli ki okuduklarınıza inanamıyorsunuz. Bu acımasız döngüden kurtulmak ya da ölmek arasında seçim yapmak zorunda kalan işçiler ve aileleri döngünün içinde ölmek yerine döngüden kurtulmayı yine ölmek pahasına seçiyorlar ve direniş başlıyor. Sonrasını artık anlatamayayım, tadı kaçmasın.

Bu eserin başta siyasetçi ve sermaye sahipleri olmak üzere tüm insanlık tarafından okunmasını öneriyorum. Ama bilin bakalım bu kitabı kimler okumamış ve okumayacak :))) Neyse. Germinal benim için klasikler arasında zirveye yükseldi. Hatta işte klasik dediğin böyle olur bile dedim. Bu nedenle Klasik okumayı sevenlere özellikle öneriyorum. Yakın zamanda Fransa ziyareti yapacaklara ya da daha önce yapmış olanlara da orada gördüğünüz, öğrendiğiniz bazı şeylerle zihninizin bir köprü kurmasını sağlamak açısından kitabı okumanızı öneriyorum.

Sevgili Marie Antoinette neden sen tüm o olayları yaşadın ve giyotinde can verdin artık onu da daha iyi anlıyorum. Germinal'i okuduktan sonra Zweig'ın Marie Antoinette'ini okursanız alacağınız keyifi tahmin bile edemezsiniz. Herkese iyi okumalar.