Gelezen in originele versie - Foenkinos is één van mijn Franse lievelingsauteurs en ik kijk steeds uit naar een nieuwe roman van hem. Ook dus naar "La famille Martin"... De auteur heeft even geen inspiratie en besluit tot een experiment: de eerst aangesprokene op straat zal het een personage worden van zijn roman. En zo komt hij terecht bij de familie Martin: een zo doordeweekse familie (de naam alleen al), dat je je te pletter verveelt. Je verwacht toch een soort kentering, maar nee, het blijft een soort reality-soap. Lof van de banaliteit? Je blijft wel genieten van Foenkinos' vlotte, ironische pen - vlot geschreven is deze roman wel - maar inhoudelijk blijft er niet veel over. Als ik vergelijk met parels als "La délicatesse" en "Les souvenirs" of "Le mystère Henri Pick" dan valt deze roman echt tegen. Het blijft zeer onderhoudend. Jammer. Hopelijk is een volgende roman beter..?

3.75*

I thoroughly enjoyed this - a really quirky but refreshing book. We follow an uninspired Parisian writer as he vows to write about the next person he meets on the street. He soon meets an elderly lady and agrees to also write about her family

This is all told from the lens of the author, whose name isnt revealed. I liked his self depreciating humour, and while I question his ethics I really enjoying getting to meet a seemingly normal family and watching them blossom.

A charming and unusual read, with some beautiful reflections on adolescence to old age and everything in-between.

I also really liked the little footnotes and authors notes to self. All very much had the feeling of breaking the third wall.

J'apprécie les romans de David Foenkinos qui a une façon simple de mettre en lumière les choses... simples. Ce roman ne déroge pas à la règle et met en perspective la banalité de nos existences au travers nos relations familiales. Top !