Growing up with a, legit, psychopath for a sister isn't easy for Rachel but neither is being institutionalized for 15 years. Finally, she decides to check herself out to go back to her family home to try to find out the truth about what really happened on the day that her parents died.

Narrated by Kristen Sieh in the present and Andi Arndt in the past, Dionne shared a twisted tale that kept me guessing.

Rachel Cunningham lives in a mental hospital because she believes she did the unthinkable. When she was eleven, she went missing in the woods. She has lost memory of that time. The only thing she remembers is holding the gun that shot and killed her mother….

Eep… when our tale opens, Rachel is an adult and self-punishing herself when a young reporter interviews her. During his interview, he shares police reports that Rachel has never been privy to. They cast doubt on her beliefs. Needing answers, she returns to her childhood home. There she hopes to unlock her memories and discover what really happened.

The author shares Rachel’s discoveries but also takes us back and shares life before the shooting through the perspective of her mother. This proved to be equally suspenseful.

The plot was tightly woven as Dionne slowly built up the suspense and revealed key aspects.

Did I mention her Aunt and older sister reside in the secluded cabin? That they don’t know she is there? The author makes the listener question Rachel and her memories. Some I saw coming and other revelations made me stand up and shout.

Rachel is an unreliable narrator and we learn how much she has locked away of her memories. Chilling and perfectly paced, I connected with both voices and narratives.

I loved the dual narration and felt both narrators gave voice to their protagonists. Both amped up the suspense. The story lent itself perfectly to audio. Kristen Sieh was new to me, but I will gladly listen to her again. I adore Andi Arndt and loved seeing her in this genre. The two paired well together from pacing to tone. This review was originally posted at Caffeinated Reviewer

I loved “the marsh king’s daughter”. However, when I read the blurb for this book I thought “no, too predictable, skip it”. Did I listen to my gut? NO! I came back to it.

It’s a fairly short book, but on audio this felt interminable. It was exactly as horrid and predictable as feared. I fail to see any point of this book at all. You know the gist of how it will end after you’ve read the blurb. All you get in addition is a mixture of naive and hateful characters, mingled with animal cruelty and a dose of crazy.

Conclusion: awful! But not badly enough written for a one-star rating.

It is unbelievable to me that parents would not only allow an Aunt take care of their psychopath daughter, but they allow that daughter to torture and inflict harm on their family for 20 years.

Ich hatte von der Autorin schon durch die Moortochter gehört, aber da bin ich nur um das Buch rumgeschlichen habe es aber nie gekauft. Bei diesem Buch habe ich das Cover gesehen und dazu den Klappentext, nach dem Lesen der Leseprobe war für mich klar, ich muss dieses Buch kaufen.
Man ist direkt in der Geschichte drin, denn wir lernen als erstes Rachel in ihrer aktuellen Situation in der Klinik kennen. Sie war mir von Beginn an sympathisch und was sie erleben und durchmachen musste tat mir einfach nur leid. An ihr wird uns deutlich aufgezeigt, welche merkwürdigen Wege unser Gehirn wählt wenn wir Traumatisches erleben.
Die gesamte Handlung wird uns aus zwei Perspektiven erzählt, also Vergangenheit und Gegenwart. Das macht das ganz dynamisch und eröffnet uns einen weiteren Blick auf das Geschehen. War das Buch deswegen ein Pageturner? Stellenweise... ich fand die Grundstory wirklich interessant und wollte natürlich auch wissen wie es ausgeht. Aber nachdem die Rahmenhandlung bekannt war empfand ich es stellenweise als langatmig und war sogar teilweise etwas genervt, weil ich dachte es geht nie vorwärts. Man erfährt zwar immer wieder häppchenweise neue Details und man legt sich im Kopf auch eigene Theorien zurecht, aber wenn man das Gefühl hat die Handlung stagniert werde ich zumindest schnell ungeduldig. Und auf den letzten 80 Seiten kommt Bewegung in die Sache alles geht Knall auf Fall und alles fügt sich an seinen Platz. Hat das Buch damit einen perfekten Abschluss? Also es bleibt eventuell nur eine Frage offen und alle anderen werden beantwortet, aber perfekt ist was anderes. Es geht dann wirklich Schlag auf Schlag und alles fügt sich so perfekt und für alles gibt es die passende Lösung, dass es für mich total überzogen und unrealistisch war. Ich kann dies leider hier nicht ausführen, da ich sonst das gesamte Buch spoilern würde was ich nicht möchte.
Mein Fazit zu diesem Psychothriller: eine gute Grundstory, sympathische Charaktere und passende Antihelden mit einem Ende, dass nicht offen gehalten wurde. Allerdings hat sich alles zu sehr gefügt, mit Längen in der Mitte und Überstürzung am Ende. Ich fühlte mich auf den letzten 30 Seiten ein wenig abgefertigt. Ein solider Psychothriller, der mich leider nicht ganz überzeugen konnte.

Rachel is ervan overtuigd dat zij als elfjarig meisje haar moeder heeft doodgeschoten, maar niemand gelooft haar. Hierdoor zit ze vrijwillig al vijftien jaar in een psychiatrische inrichting. Wanneer zij op een dag het politierapport onder ogen krijgt blijkt dat ze haar moeder nooit had kunnen doodschieten. Maar waarom is het beeld in haar hoofd zo overtuigend dat ze het toch wel heeft gedaan? Om achter antwoorden te komen besluit ze om terug te gaan naar het huis waar het allemaal is gebeurd. Hoe dichter Rachel bij de waarheid komt hoe meer ze gevaar loopt.

In Geworteld in het kwaad geschreven door Karen Dion volgen we Rachel die al vijftien jaar overtuigd is dat zij haar moeder heeft vermoord. Ze heeft namelijk een beeld in haar hoofd dat ze over haar moeder haar lichaam staat met een geweer in haar handen. Maar niemand gelooft dat zij in staat was om haar moeder dood te schieten. Toch besluit Rachel om zich vijftien jaar lang vrijwillig te laten opsluiten in een psychiatrische inrichting. Dan krijgt ze op een dag het politierapport onder ogen waarin staat dat het onmogelijk is dat Rachel als elfjarig meisje haar moeder had neergeschoten. Ze besluit om antwoorden te zoeken en terug te gaan naar het huis waar het allemaal is gebeurd. Ze herinnert zich niks meer van die vreselijke dag en is vastberaden om haar herinneringen terug te krijgen. Maar hoe meer ze zich herinnert hoe meer gevaar ze loopt. Want iemand wil haar het zwijgen opleggen. Rachel haar personages is goed uitgewerkt en je leert haar door het boek steeds beter kennen.

Door de vlotte en gemakkelijke schrijfstijl van Karen Dionne leest het verhaal snel weg. Het leest meer weg als een young adult thriller dan een adult thriller en dit heeft voornamelijk te maken met de schrijfstijl. Ook zie ik het meer als een psychologische thriller dan een thriller. Er zit weinig spanning in en geen plot wendingen. Het is ook vrij voorspelbaar sinds je vanaf het begin al door hebt wie de ouders van Rachel hebben vermoord. Ondanks dat is het een fijn boek te lezen tussendoor. Het is ook een ideaal boek als je wat meer adult boeken wilt lezen sinds de schrijfstijl makkelijk wegleest en het geen ingewikkelde verhaallijn heeft. Geworteld in het kwaad is een vlot en fijn boek om tussendoor te lezen.