Någonstans i Norrland bor Liv med sin tonårsson och sin gamla och kontrollerande pappa Vidar. Av någon anledning har hon stannat kvar i rucklet och det sorgliga samhället när allt hon har gjort hela livet är att längta bort.

Ryktena säger att Vidar sitter på en förmögenhet, vilket leder till dramatiska händelser och död.

Completely gripping

Geschreven voor vrouwenthrillers.nl.

De laatste sneeuw begint met een terugblik naar het verleden van het hoofdpersonage Liv. Ze probeert van huis weg te lopen door bij vreemde mannen in de auto te stappen, waarbij ze haar lichaam verkoopt om vervolgens mee te kunnen rijden. Er is direct duidelijk dat er iets is gebeurd, of op dit moment speelt, in haar privéleven. Na deze terugblik gaat het verhaal verder in het heden. Liv heeft een zoon, Simon, en woont nog steeds bij haar vader Vidar, in het afgelegen dorp Ödesmark in Lapland. In het dorp zijn veel huizen langzaam vervallen geraakt en er wonen nog maar weinig mensen, maar Liv is nooit weggegaan. De reden daarvoor is een beetje onduidelijk. Het verhaal wordt niet alleen verteld vanuit het perspectief van Liv, maar ook uit die van Liam. Hij heeft een dochter, woont in de garage bij zijn moeder en heeft een gewelddadige broer die hem constant in de problemen brengt. Hij heeft zijn leven niet op orde en hij gebruikt drugs, maar desondanks probeert hij zijn dochter zo goed als hij kan op te voeden. Wanneer zijn broer met een aanbod komt om snel geld te verdienen, kan hij dit niet afslaan. Maar dan gaat alles finaal verkeerd en worden de levens van Liv en Liam compleet op de kop gezet. 

Het boek is opgedeeld in twee delen en wordt verteld vanuit het verleden van Liv, dat plaatsvindt van 1998 tot 2009, en vanuit het heden. Het verleden geeft een mysterieus tintje aan het verhaal. Het is duidelijk te merken dat Liv geen normale jeugd heeft gehad. Ze probeert constant weg te lopen van huis, totdat ze zwanger raakt van haar zoon Simon. Het is onduidelijk wie de vader is, maar door de geboorte is haar drang om weg te lopen verdwenen. Ook in het heden is de relatie met haar vader Vidar nog steeds niet normaal en blijf je je als lezer afvragen waarom zij daar nog steeds woont. De personages van Liv en Liam zijn helder uitgewerkt. Ook Liam heeft een zwaar verleden achter de rug. De lezer leert beide personages door het verhaal heen goed kennen, al blijf je als lezer met een hoop vragen achter over wat er precies met Liv is gebeurd en waarom zij nooit weg is gegaan. Als Stina Jackson het verleden meer had uitgewerkt, had het een interessante draai aan het verhaal kunnen geven, wat nu helaas niet het geval is. De plot is goed opgebouwd, ondanks dat er geen spanning in het verhaal zit. Het verhaal leest vlot door en het einde is netjes afgerond. 

De laatste sneeuw is een aanrader voor liefhebbers van psychologische thrillers.

3,5 stars. I think I liked Silvervägen better

3.5*s. Listened to the audiobook which suffered at times from a rather characterless reading. Grim thriller set in Lapland. Extremely bleak. Not sure if an accurate reflection of Lap society but there isn’t a pleasant main character in it and at times it’s faintly nauseating in the descriptions of squalor. It’s well written but probably too unrelentingly dark for me to try another.

Silvervägen läste jag som en bunt A4-papper. För första gången hade jag fått "bokpost" och äran att förhandsläsa för att recensera. Det gjorde mig nervös. Jag är en person som gärna blir omtyckt av andra - samtidigt som jag inte verkar tycka om samma saker som andra. Med andra ord: jag nervös att vilja såga - den redan omtalade - debutboken, men inte våga. Det slutade med en fyra i betyg och uppskattande ord i recensionen.
Så när jag började läsa Ödesmark (i smidigare e-format) var jag återigen nervös. Kanske hade jag med Silvervägen ändå påverkats av att jag fått boken, av att Stina verkade så trevlig, av att alla andra förmodligen skulle hylla den?
Så jag letar fel. Let's face it - det är inte särskilt mycket svensk spänningslitteratur jag godkänner nuförtiden, så jag vet var jag ska leta. Platta, störiga karaktärer (jag gillar Liv och Liam direkt, lär känna alla sidofigurer precis så mycket som jag behöver), överdrivna mord (ett skott i skogen känns inte särskilt orimligt), upplösningar som antingen är helt otrovärdiga eller som man såg på mils avstånd (slutet är självklart när det kommer, men det var bara hus-grejen jag själv hade räknat ut på förhand). Jaja, det är ju bara innehållet - jag brukar störa mig ännu mer på språket: stakig meningsbyggnad (det flyter fint här), metaforer och ordkrumbukter som används fel eller känns inkastade för att någon låtsas vara litterär (jag läser om varje symboliskt ord jag hittar, men de är både fina och genuina, dålig redigering (jag tror mig hitta ett stavfel - men det visar sig vara norrländska...)
Ja, jag gillar Stina och jag vill att hon ska gilla min recension. Men jag gillade Ödesmark ännu mer.
P.s. Femman är inte helt självklar, om jag nu ska knorra. Men Ödesmark tilltalar mig mer än Silvervägen, som faktiskt förtjänade sin fyra. Ergo: 4,5 (som alla vet avrundas uppåt). D.s.